Casi blanco (2009)
- Priscila Vallone
- 12 ago 2018
- 1 Min. de lectura
Buscotodasesascosasquemesaturanlagargantadenostalgiaparaapagarla
luzyquebrarencalmarodeadadealgunasdetuspertenenciastanoportunas
amisojoscuandotepiensoestandoasidefragilysuceptiblealosconstantes
golpesdeausenciaenesteaire.Necesitaríaenestosmomentosdealgún
sonidoquemeproveadeunindiciodetualmarespondiendoaltiempoylugar
delqueesdueñaacátanenmíenvezdejuguetearmeestasensaciónde
extrañar(te)tantopasadaslashorasdemásdeuncaféyelteléfono
completamentemudoaúncomosirealmentefueranecesariotal monólogodeaccidentesalavigiliamadrugal.Ahoracreoqueyano deberíaestaracáporquesédelinviernoquemeesperayaunque reciénesteaasomandoacomenzarsientoqueyahaysuficiente nievealrededorcomoparatenerunpocoobastantefrío.
Ydespuésnosqueda,comosupuesto acercamientode unaneuronaaotraparadecirteloqueseaoreconstruir siquieramediapalmadeuncuerpoverde;inevitablemente
recordar un poco
antes de dormir
Comments